บทที่ 5 ตอนที่ 5
“ผมไม่ได้เขินหรอกครับ”
เขาตอบมารดา ก่อนจะหันไปทักทายจารุวรรณกับชัชชุอรที่ยืนรอเสียบอยู่ใกล้ๆ
“สวัสดีครับคุณน้า สวัสดีครับน้องอร”
“คุณเคียร์สหล่อขึ้นเยอะนะคะ” จารุวรรณพูดขึ้น และชัชชุอรก็อดที่จะเสริมไม่ได้
“จริงด้วยค่ะ หล่อขึ้นมากเลย”
เคียร์สระบายยิ้มน้อยๆ “น้องอรก็สวยขึ้นมากครับ”
“อุ๊ย จริงเหรอคะ” ชัชชุอรหมุนตัวบิดไปมาด้วยความขัดเขิน
“จริงสิครับ”
ดารินเห็นลูกชายมัวแต่คุยกับจารุวรรณและชัชชุอรก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ รีบเรียกให้หันกลับมา
“แล้วนี่พ่อเคียร์สไม่คิดจะชมหนูอัญบ้างหรือไง รู้ไหมน้องแต่งตัวรอเราตั้งแต่เช้ามืดเลยนะ”
เคียร์สหมุนตัวกลับมา ตวัดตามองอัญชัน สีหน้าของเขาเย็นชาและไร้ความรู้สึกยามจ้องมองมาที่หล่อน
“ก็สวยดีครับ แต่ผมไม่ชอบผู้หญิงแต่งตัวเปิดเผยเนื้อตัว”
อัญชันหน้าร้อนฉ่าเพราะรู้ดีว่าพี่ชายกำลังตำหนิ ดารินได้ยินก็รีบแก้ต่างแทน
“มันเปิดเผยเนื้อตัวตรงไหนพ่อเคียร์ส ก็แค่กระโปรงสั้นเหนือเข่าเท่านั้นเอง”
“คนใส่น่าจะรู้ดีนะครับว่ามันเปิดเผยเนื้อตัวยังไง จริงไหมอัญชัน”
เขาพูดกับดารินจบก็หันมามองที่หล่อน มองด้วยสายตาห่างเหินจนหล่อนทั้งตกใจทั้งแคลงใจ
“หนูอัญ... ขอโทษค่ะ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก มันไม่ใช่เรื่องของฉันเสียหน่อย”
เคียร์สเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองกับหล่อนด้วย จาก ‘พี่’ กลายเป็น ‘ฉัน’ และมันก็ทำให้หล่อนแสนจะเสียใจ
แล้วเขาก็หันไปหาดารินและแฮรี่ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมีผู้ชายสองคนปรากฏตัวขึ้น
“เฮ้... เคียร์ส”
เสียงเรียกนั้นทำให้เคียร์สหันไปมอง ก่อนจะยกมือขึ้นโบกทักทาย เขาหันมาบอกทุกคนว่าขอตัวก่อน ยกเว้นหล่อนเพียงคนเดียว ที่เขากระทำใส่ราวกับเป็นเพียงแค่อากาศ
“ผมขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่”
“อืมไปเถอะ แล้วจะให้พ่อกับแม่รอหรือเปล่าล่ะ” แฮรี่เอ่ยถาม
“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวผมให้เพื่อนไปส่งที่บ้าน” เขาตอบบิดา ก่อนจะหันไปหาจารุวรรณและชัชชุอร
“เอาไว้เจอกันใหม่นะครับคุณน้า น้องอร”
แม้ชัชชุอรจะเต็มไปด้วยความเสียดาย แต่ก็ไม่อยากจะแสดงท่าทางวี๊ดว๊ายออกไปเพราะในสายตาของเคียร์สหล่อนคือผู้หญิงเรียบร้อยประดุจดั่งผ้าพับเอาไว้
“ค่ะพี่เคียร์ส เชิญตามสบายนะคะ”
เคียร์สยิ้มให้กับชัชชุอร ก่อนจะรีบเดินตรงไปหาเพื่อนของตนเอง อัญชันมองตามไปทั้งน้ำตา พลางถามตัวเองซ้ำๆ ในอกนับครั้งไม่ถ้วนว่า เคียร์สเป็นอะไรไป ทำไมพี่ชายที่แสนดีเสมอมาของหล่อนถึงได้ทำเหมือนกับว่าไม่รักหล่อนแล้วแบบนี้
หล่อนอาจจะเข้าใจผิดไปเอง... ใช่... เคียร์สอาจจะเหนื่อยจากการเดินทาง เขาก็เลยมีท่าทีแบบนี้
อัญชันให้กำลังใจตัวเองโดยการคิดบวก ก่อนจะฝืนระบายยิ้มออกมาเมื่อดารินเอ่ยเรียก
“งั้นเรากลับไปรอพี่เคียร์สที่บ้านกันนะหนูอัญ ตอนนี้ให้พี่เขาไปคุยกับเพื่อนๆ ก่อน”
“ค่ะ คุณป้า”
ดารินจูงมือของอัญชันให้เดินตามแฮรี่ไป โดยไม่สนใจสองแม่ลูกตัวปัญหาอย่างจารุวรรณกับชัชชุอรอีก
“คุณแม่ว่าพี่เคียร์สเกลียดนังอัญมันหรือยังคะ” ชัชชุอรเอ่ยถามมารดาเมื่อเดินตามหลังดารินมาห่างๆ
“นี่แกไม่เห็นสายตาของคุณเคียร์สที่มองมันหรือไง เย็นชาซะขนาดนั้นน่ะ” จารุวรรณตอบลูกสาว
“งั้นก็แสดงว่า... พี่เคียร์สเกลียดนังอัญมันแล้ว” ชัชชุอรเต็มไปด้วยความดีใจ
“ก็ใช่น่ะสิ แล้วทีนี้แกก็ต้องรีบทำคะแนนเร็วๆ เลยล่ะ เราสองคนจะได้สบายกันเสียที” จารุวรรณสั่งสอนลูกสาว
“มันแน่นอนอยู่แล้วคุณแม่ อรไม่มีวันปล่อยให้โอกาสทองแบบนี้หลุดมือไปได้หรอก พี่เคียร์สจะต้องเป็นของอร”
สองแม่ลูกเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา เสียงหัวเราะชั่วร้ายดังในลำคอไม่หยุด
เคียร์สยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ หลังจากแม็กซิมัสกับลีโอนาโดรับเขาออกมาจากสนามบิน
“นี่พวกฉันมารบกวนเวลาของนายกับครอบครัวหรือเปล่าวะเจ้าเคียร์ส”
หนุ่มหล่อส่ายหน้าน้อยๆ “ไม่หรอก เดี๋ยวกลับไปฉันก็มีเวลาอยู่กับครอบครัวอยู่แล้ว ว่าแต่พวกนายเถอะ จะมารับกันทั้งที่ ทำไมไม่บอกล่วงหน้า ฉันจะได้ไม่ต้องให้คุณแม่กับคุณพ่อมารับ”
“ถ้าบอกแกก็ไม่เซอร์ไพร์สน่ะสิเจ้าเคียร์ส” ลีโอนาโดพูดขึ้น พร้อมกับจิบกาแฟไปด้วย
“มันเป็นความคิดของเจ้าลีโอทั้งหมด ไม่ใช่ฉัน” แม็กซิมัสหัวเราะร่วน ก่อนจะเอ่ยถาม
“เมื่อกี้ฉันเห็นเด็กผู้หญิงสวยๆ คนหนึ่งที่มารอรับแกน่ะ ใครวะ สวยจังเลย”
“คนไหนล่ะ มีเด็กผู้หญิงตั้งสองคน” เคียร์สรู้ว่าแม็กซิมัสหมายถึงใคร แต่เขาก็เลือกที่จะถามกลับไป
“ก็คนใส่ชุดสีชมพู หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาน่ะ แฟนนายหรือ เคียร์ส” แม็กซิมัสอธิบายลักษณะของสาวที่เห็น และลีโอนาโดก็รีบเสริมทัพทันที
“ใช่ๆ กำลังจะบอกเหมือนกัน เด็กสาวคนนั้นสวยเชียว นี่ถ้าฉันยังไม่มีเมียล่ะก็ ว่าจะจีบสักหน่อย”
“น้องสาวฉัน” เคียร์สตอบเสียงดังฟังชัด
“เฮ้ย... แกไม่มีน้องสาวนี่ว่า หรือว่า... จะเป็นเด็กผู้หญิงที่แม่แกขอมาเลี้ยงเอาไว้วะ ที่แกเคยเล่าให้พวกฉันฟังน่ะ” ลีโอนาโดเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนจะเลิกสงสัยเมื่อศีรษะทุยสวยของเคียร์สผงกขึ้นลงช้าๆ เป็นการยืนยัน
“อืม นั่นแหละ อัญชัน”
“โอ้โห โตแล้วสวยขนาดนี้เชียวหรือ ไม่น่าเชื่อ”
ทั้งแม็กซิมัสและลีโอนาโดเคยเจออัญชันตอนเล็กๆ สองสามครั้งก่อนจะไม่ได้เจออีกเลย
